Na kanapie, w dzień sierpniowy...

Sina noga podwoiła swój obwód. Bidula mocno jest potłuczona i trochę zabierze jej czasu dojście do siebie (w tym kontekście "dojście" nabrało nowego wymiaru - kiedy ta noga zacznie znowu chodzić, kurza twarz!). Wściekłość i żal Laborantki B za umykającymi w bliżej nieokreśloną przyszłość planami powoli ustępują jednak miejsca bardziej konstruktywnym przemyśleniom. "Przecież nie będę tu tak bezczynnie siedziała na kanapie. Robota wyziera wszystkimi kątami. Zawsze można podpełznąć, przejść na czworakach, dopomóc sobie dyżurnymi kulami (Rodzina ma takie na stanie), obłożyć się bambetlami. Ręce i głowa prawdopodobnie działają jak należy." Tak więc przy pomocy Pana Męża B pozbierała klamoty i w weekend pokręciła trochę włóczkowych wianków (a to strasznie mozolna praca, w sam raz na pobyt na kanapie). Wczoraj to już w ogóle Laborantka poszalała. Odważyła się wytężyć kończynę i poeksperymentować w pracowni. Wieczorem bolało, ale opłacało się, bo udało się między innymi stworzyć nowy wzór aranżacji kwiatowej. I nawet zdjęcia popstrykać! Kompletna amatorszczyzna, ale Laborantka jest z siebie dumna. Gdybyście tylko widzieli akrobacje Laborantki! Dobrze, że nie było ukrytej kamery:)